cəzb

is. <ər.>: cəzb etmək – özünə tərəf çəkmək. Cins cinsini həmişə cəzb eylər; Yoxdu bu işdə söhbəti-digər. S. Ə. Ş.. Aslanın zirəkliyi, hazırcavablığı, onun alnının genişliyi, bəzən böyüklərə məxsus bir əda ilə dərin fikirlərə getməsi müəllimin diqqətini bir ahənruba kimi özünə cəzb edirdi. . S. Rəhimov; // məc. özünü istətmək, heyran etmək, məftun etmək. Cəzb eyləmə- səydi onu şuri-ləbi-Şirin; Dağlarda külüng çalmaz idi başına Fərhad. S. Ə. Ş.. Gülaranın alma kimi qızarmış yanağı, qaynar bulağa bənzər gözləri ilk baxışdan Musanı cəzb etmişdi. Ə. Vəl..